Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 11 lutego 2010 r. I PK 185/2009
LexPolonica nr 2396036. I PK 185/2009 Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
LexPolonica nr 2396036
1. Powierzenie pracownikowi dodatkowego rodzaju pracy (nieobjętego treścią umowy o pracę – art. 29 § 1 pkt 1 k.p.) ponad obowiązki wynikające z umówionego rodzaju pracy wymaga albo podwyższenia pracownikowi wynagrodzenia stosownie do rozmiaru dodatkowych obowiązków wykraczających poza te przewidziane w umowie (art. 13 k.p., art. 78 § 1 k.p., art. 80 zdanie pierwsze k.p.), albo wypowiedzenia zmieniającego warunki zatrudnienia (w przypadku powierzenia dodatkowych obowiązków bez odpowiedniego podwyższenia wynagrodzenia).
2. Rodzaj pracy należy do istotnych warunków umowy o pracę (art. 29 § 1 pkt 1 k.p.)”
Orzeczenie dotyczy:
Dz.U.1998.21.94: art. 13; art. 29 § 1 pkt 1; art. 42 § 4; art. 78 § 1; art. 80
Orzeczenie zostało powołane w sprawach:
II UK 282/2011
W orzeczeniu powołano sprawy:
I PK 73/2008, I PK 663/2003, I PR 32/64
Przewodniczący: SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca).
Sędziowie: SN Zbigniew Korzeniowski, SN Roman Kuczyński.
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Kazimiery W. przeciwko Syndykowi Masy Upadłości Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo Usługowego „L.” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, odprawę i wynagrodzenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 11 lutego 2010 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 16 kwietnia 2009 r. (...),
uchyla zaskarżony wyrok w części oddalającej apelację powódki i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w K. - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
PKP Cargo opublikowało prospekt emisyjny – szczegóły oferty publicznej
(źródło: PKP Cargo)
Spółka PKP Cargo opublikowała dziś prospekt emisyjny, związany z pierwszą publiczną ofertą akcji. Oferta publiczna obejmuje do 21.669.007 akcji zwykłych serii A na okaziciela o wartości nominalnej 50 zł każda. Zapisy będą przyjmowane po cenie maksymalnej, która została ustalona na 74 zł. Akcje oferowane stanowią 50% minus jedna wszystkich akcji spółki.Debiut akcji na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie planowany jest na 31 października 2013 r.
Fot. Jacek Goździewicz
Przyporządkowane tagi:
- Ruszamy dziś z wyjątkową ofertą publiczną nie tylko w skali naszego kraju, ale także całej Unii Europejskiej. Otwieramy nowy rozdział w historii polskich kolei proponując inwestorom akcje pierwszego kolejowego przewoźnika towarowego z Unii Europejskiej, który zamierza wprowadzić akcje do notowań giełdowych. Wierzę, że to nie tylko przełom dla PKP Cargo, naszego rynku kapitałowego, ale także dla całej Grupy PKP. To kamień milowy w procesie zmian, które rozpoczęliśmy w PKP SA w ubiegłym roku – komentuje Jakub Karnowski, prezes zarządu PKP SA.
- PKP Cargo to stabilna firma o zdrowych finansach z potencjałem do dalszego rozwoju. Przed nami bardzo intensywny okres spotkań z potencjalnymi inwestorami w Polsce i za granicą. Jestem pewien, że zaprezentujemy im wyjątkową spółkę, która pozwoli na jeszcze lepszą dywersyfikację ich portfeli. PKP Cargo to firma nietuzinkowa. Zdecydowany lider polskiego rynku, liczący się w skali Unii Europejskiej, z klarowną strategią rozwoju, solidnymi finansami i dalszymi perspektywami rozwoju. Planujemy także dzielić się ze wszystkim akcjonariuszami zyskiem. Zarząd zamierza rekomendować Walnemu Zgromadzeniu wypłatę dywidendy w wysokości od 35% do 50% zysku netto Grupy PKP Cargo– mówi Łukasz Boroń, prezes zarządu PKP Cargo SA.
Struktura oferty
Pismo
FZZMK 08/10/13 Warszawa, dn. 08.10.2013 r.
Pan Adam Purwin
Członek Zarządu ds. Finansowych
PKP CARGO Spółka Akcyjna
ul. Grójecka 17
02-021 Warszawa
Szanowny Panie Prezesie,
Federacja Związków Zawodowych Maszynistów Kolejowych uprzejmie prosi o umożliwienie spotkania z Dyrektorem Biura Kierowania Przewozami w PKP CARGO S.A. Termin i miejsce spotkania proponujemy ustalić w trybie roboczym. Celem spotkania będzie ustalenie cyklicznych spotkań przedstawicieli Biura z zespołem roboczym naszej organizacji w sprawach z zakresu bezpieczeństwa ruchu pociągów jak również przestrzegania przepisów prawa pracy w tym w szczególności przepisów o czasie pracy. Doświadczenia lat minionych wskazują, że spotkania takie pozwalają na bieżące rozwiązywanie zaistniałych problemów a także ograniczają lub wręcz eliminują ich przenoszenie na poziom Zarządu Spółki.
Z uszanowaniem
Przewodniczący Federacji
/-/
Grzegorz Siódmak
Impreza rekreacyjno- sportowa
W dniu 21 września 2013r. na Zalewie Sosina w Jaworznie w ramach imprezy
rekreacyjno - sportowej organizowanej przez Śląsko - Dąbrowski Zakład
Spółki odbyły się zawody wędkarskie. Uczestniczyło w nich 28 osób
.Pierwsze miejsce zdobył Stanisław Zdebski, drugie Bagiński Bogusław ,
trzecie Burzyński Krystian.



Następnym punktem imprezy był mecz piłkarski na boisku Orlik w Pieczyskach
o Puchar Przewodniczącego Związku Zawodowego Maszynistów PKP w
Jaworznie - Szczakowej pomiędzy drużynami Szczakowej i Łaz. Mecz
zakończył się zwycięstwem drużyny ze Szczakowej w stosunku 9 : 2


Następnym punktem imprezy była zabawa w klubie miejskim w
Sosnowcu - Maczkach w czasie którego przedstawiciele Rady
Związku Zawodowego Maszynistów PKP w Jaworznie -
Szczakowej pożegnali członków związku którzy odeszli na
emerytury.


Spółka PKP Cargo zostanie podzielona
Jak się dowiedział DGP, przed jesiennym debiutem giełdowym z PKP Cargo zostanie wydzielona nowa spółka Windykacja Kolejowa, która nie zostanie sprzedana na parkiecie.
Lokomotywa należąca do PKP Cargo. Fot. materiały prasowe PKP
Nowy podmiot zostanie wcielony do PKP i to na niego zostaną przeniesione wszystkie przysługujące PKP Cargo roszczenia w stosunku do Skarbu Państwa w związku z naliczaniem przez PKP Polskie Linie Kolejowe od 2009 r. zbyt wysokich opłat za dostęp do torów (w maju stwierdził to Trybunał Sprawiedliwości UE).
Pomysł wyjęcia roszczeń z PKP Cargo podsunęli doradcy prywatyzacyjni spółki. Operacja jest zaplanowana na październik. Jest konieczna po tym, jak 5 września ujawniliśmy w DGP, że spółka PKP Cargo, z której sprzedaży na giełdzie PKP chcą uzyskać 2 mld zł, może po debiucie zażądać od PKP PLK i Skarbu Państwa właśnie 2 mld zł odszkodowania. Teraz roszczeniami będzie zarządzać tylko spółka matka PKP. To ona zdecyduje o tym, czy pozwy zostaną w ogóle złożone, i to do niej trafią ewentualne odszkodowania.
PKP twierdzą, że wyjęcie roszczeń odszkodowawczych poza PKP Cargo ma oczyścić sytuację spółki i uciąć spekulacje dotyczące jej realnej wartości przed wejściem na GPW. Podział spółki dokonany ma być bez obniżenia jej kapitału zakładowego i bez zmiany statutu – z wykorzystaniem jej kapitału zapasowego.
– Wypłata ewentualnych odszkodowań może się okazać wieloletnią i niepewną perspektywą. Tymczasem podczas przygotowania debiutu giełdowego znaków zapytania dla potencjalnych inwestorów musi być jak najmniej – twierdzi Jakub Karnowski, prezes PKP.
Według prezesa Freightlinera Rafała Milczarskiego łączna kwota roszczeń ze strony przewoźników po wyroku trybunału może przekroczyć 5 mld zł (większość przysługiwałaby PKP Cargo). Pod naciskiem wyroku trybunału PKP PLK przygotowały już propozycję cennika – który ma zacząć obowiązywać od grudnia – ze stawkami dostępu do infrastruktury niższymi średnio o 20 proc. To jednak nie zamyka sprawy. Bo przewoźnicy wyliczają, że opłaty w Polsce są zawyżone o 50 proc. – i to od czterech lat.
Jak potwierdził DGP, większość spółek przewozowych zleciła analizy prawne w sprawie roszczeń. Ich wyników jeszcze nie znamy.
Prospekt emisyjny PKP Cargo zatwierdzony
(źródło: PKP Cargo)
Wczoraj Komisja Nadzoru Finansowego zatwierdziła prospekt emisyjny PKP Cargo. Na jego podstawie zaoferowane zostaną istniejące akcje należące do PKP SA („Akcjonariusz Sprzedający”). Po zakończeniu oferty, przy założeniu, że wszystkie akcje zostaną sprzedane, Akcjonariusz Sprzedający będzie posiadał ponad 50% kapitału zakładowego spółki (po uwzględnieniu emisji akcji dla pracowników).
Fot. Jacek Goździewicz
Przyporządkowane tagi:
Oferta publiczna PKP Cargo będzie wspierana przez szerokie grono banków zarówno polskich, jak i globalnych: Dom Maklerski PKO Banku Polskiego, Goldman Sachs International oraz Morgan Stanley & Co. International, pełniących funkcję Globalnych Koordynatorów oraz Współzarządzających Księgą Popytu. Dodatkowo Dom Maklerski PKO Banku Polskiego pełni funkcję Oferującego. Rolę Współzarządzających Księgą Popytu pełnią także Ipopema Securities, Raiffeisen Centrobank AG i UniCredit. Krajowymi Współprowadzącymi Księgę Popytu są Dom Inwestycyjny Investors oraz Mercurius Dom Maklerski.
Oferta publiczna papierów wartościowych spółki na terytorium Polski zostanie przeprowadzona na podstawie prospektu emisyjnego, który gdy zostanie opublikowany będzie jedynym prawnie wiążącym dokumentem ofertowym zawierającym informacje o spółce i oferowanych papierach wartościowych spółki, a także ich dopuszczeniu i wprowadzeniu do obrotu na rynku regulowanym prowadzonym przez Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie. Niniejszy komunikat prasowy nie stanowi prospektu emisyjnego. Oferta sprzedaży papierów wartościowych zostanie złożona i każdy inwestor powinien podjąć decyzję o inwestycji wyłącznie na podstawie informacji zawartych w prospekcie emisyjnym Spółki, który będzie udostępniony do wiadomości publicznej na terytorium Polski w związku z ofertą. Prospekt emisyjny Spółki, po jego publikacji, będzie dostępny na stronie internetowej spółki (www.pkp-cargo.pl) i Powszechnej Kasy Oszczędności Banku Polskiego Oddział – Dom Maklerski PKO Banku Polskiego w Warszawie (www. dm.pkobp.pl).
Nowelizacja czasu pracy w 2013 r. – część II
Autor: Tadeusz M. Nycz
Na mocy ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 896) dokonano istotnych zmian w dziale VI Kodeksu pracy pt. „Czas pracy”.
Odrębnego omówienia wymaga instytucja przedstawicieli pracowników, z którymi pracodawca musi zawrzeć porozumienie w sprawie wprowadzenia wydłużonego do 12 miesięcy okresu rozliczeniowego czasu pracy (art. 150 § 3 pkt 2 K.p.).
Ustawodawca kolejny raz odwołuje się do instytucji przedstawicieli pracowników, nie precyzując żadnych zasad powoływania tego gremium, ani skutków prawnych jego niepowołania, co jest zasadniczym błędem legislacyjnym.
Powstaje bowiem pytanie o tryb i zasady wyłaniania takich przedstawicieli. W braku uregulowań ustawowych błędne jest twierdzenie niektórych komentatorów, jakoby pracodawca sam mógł wyznaczyć przedstawiciela swojej załogi.
To wykluczone, gdyż takie działanie pozbawione byłoby podstawy prawa materialnego, pozostając poza tym w ewidentnej sprzeczności z pojęciem „przedstawiciel”, które rozumiane jest jako reprezentant kogoś, czyli podmiot upoważniony do określonego działania w czyimś imieniu.
Wyznaczony przez pracodawcę reprezentant załogi nie byłby osobą upoważnioną przez załogę mającą skuteczne prawo wyrażania zgody w jej imieniu, lecz byłby to zwykły uzurpator tego prawa, działający na korzyść pracodawcy i z tego powodu rozwiązanie takie jest niedopuszczalne prawnie.
I kolejne pytanie: czy de lege lata (łac. w świetle obowiązującego prawa) istnieje możliwość zmuszenia pracowników do wyboru reprezentanta? Na tak postawione pytanie należy – w braku regulacji ustawowej – udzielić odpowiedzi negatywnej.
Można założyć, że pracodawca w ramach działań organizacyjnych mógłby nawet zorganizować wybory przedstawicieli załogi, polecając udział w nich wszystkim pracownikom.
Jeżeli wybory odbywały się w godzinach pracy, wówczas każdy pracownik mając obowiązek wykonywania poleceń pracodawcy, które dotyczą pracy, byłby zobligowany stawić się w miejscu wyborów.
Przejaw woli pracownika w trakcie takiego spotkania jest już jednak pozbawiony jakiegokolwiek wpływu ze strony pracodawcy i dlatego załoga mogłaby solidarnie na kartkach wyborczych nikogo nie wybrać, poprzez np. skreślenie wszystkich kandydatów, albo w ogóle nie podać żadnego kandydata, względnie wskazać kandydatów, którzy nie wyrażą zgody na wybór.
Każde z tych rozwiązań skutecznie bojkotuje wybór przedstawicieli załogi, na co pracodawca de lege lata nie ma żadnego wpływu. Mamy tutaj bowiem do czynienia z wyborem przedstawicieli załogi zbliżonym do wyborów społecznego inspektora pracy.
Wybory zaś sip należą do wyłącznej kompetencji załogi i tylko ona ma prawo decydować o tym, czy chce powołania takiej instytucji, czy też nie. Takie zasady obowiązują nawet w zakładach uzwiązkowionych, toteż trudno sobie wyobrazić, aby w stosunku do wyboru przedstawicieli załogi miałyby obowiązywać jakieś inne zasady, tym bardziej, że ustawodawca nie uregulował ustawowo tych kwestii.
Przedstawiona koncepcja bojkotu wyborów przedstawicieli załogi nie kłóci się nawet z bezwzględnie dwustronnie obowiązującymi przepisami bhp, które w wielu postanowieniach nakazują pracodawcy konsultację różnych zagadnień z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy z przedstawicielami załogi.
Problemu nie ma dlatego, że w braku regulacji dotyczącej skutków prawnych niewyłonienia przez załogę swego przedstawiciela pracodawca – zobowiązany do konsultacji określonej sprawy z przedstawicielami załogi – będzie uwolniony od tego obowiązku.
Pracodawca nie musi starać się o to, aby załoga posiadała swojego przedstawiciela, a tym bardziej nie ma prawa sam go wybierać, czy wyznaczać, gdyż takim postępowaniem przekroczyłby ustawowe uprawnienia podmiotu zatrudniającego.
Nie jest przy tym wystarczający zapis ani art. 23713a K.p., ani art. 150 § 3 pkt 2 K.p., które mówią o wyborze przedstawicieli załogi, ponieważ nie przewidują one skutków prawnych zaniechania wyboru przedstawicieli przez załogę.
Ustrojowe podstawy równego traktowania pracowników oraz pracodawców – część I
Wstęp
Doświadczenia dwudziestu paru lat nowego ustroju pozwalają na analizę i wnioski w zakresie ustrojowej podstawy równego traktowania pracowników oraz pracodawców. Niniejsze opracowanie jest próbą takiej oceny z pozycji praktyka prawa pracy.
Ma ono na celu wyliczenie podstaw normatywnych, ogólną ocenę kompletności regulacji prawnych oraz wskazanie istniejących mankamentów i zaproponowanie sposobu rozwiązania najistotniejszego zagadnienia rzutującego na odczucia społeczne w sferze jednakowego traktowania każdego pracownika, czy każdego pracodawcy, jednostkowo jako obywatela demokratycznego państwa.
I.
Pojęcie równości względem prawa należy do fundamentalnych elementów składających się na takie instytucje demokratycznego państwa prawa jak praworządność i sprawiedliwość. Oba te określenia, w poprawnym ich rozumieniu, muszą posiadać pierwiastek jednakowego traktowania każdego adresata normy prawnej przez obowiązujący system prawny.
Elementy równościowe wywodzą się z prawa naturalnego, które zakłada, że ludzie są „równi” i stąd przynależą się im takie same uprawnienia i obowiązki, jeżeli znajdują się w porównywalnej sytuacji.
Zasada równego traktowania obywatela względem prawa została zapisana w art. 32 Konstytucji RP1 jako fundament demokratycznego ustroju. Jest ona elementem powoływanym i uwzględnianym zawsze wtedy, gdy mamy do czynienia z poczuciem różnicowania sytuacji prawnej jednostki A w stosunku do jednostki B.
Dotyczy to szczególnie przypadku, kiedy takiemu zróżnicowaniu nie można nadać racjonalnego uzasadnienia. Pochodną zasady równości wobec prawa jest prawo każdego do sądu, o którym stanowi art. 45 ust. 1 Konstytucji RP2.
Równe traktowanie względem prawa, oraz prawo do sądu, będące instrumentem osiągnięcia, dojścia prawnego do takiej równości wówczas, gdy została ona naruszona – muszą współistnieć z jednolitością stosowania prawa.
Gwarancjami jednolitości stosowania prawa są poprawne i przestrzegane reguły legislacyjne, prowadzące do stanowienia przepisów niebudzących wątpliwości interpretacyjnych, co do jego podstawowych założeń stosowania.
Zważywszy na to, że reguły legislacyjne zależą od wybranego modelu ustrojowego, nie zawsze istnieje możliwość tworzenia prawa pozbawionego mankamentów i niebudzącego uzasadnionych wątpliwości interpretacyjnych.
W ustroju pełnej demokracji, w którym prawo stanowią wybrani w wyborach powszechnych przedstawiciele narodu o różnych kierunkach wykształcenia, mamy zawsze do czynienia ze szczególnym zagrożeniem poprawności stanowienia ustaw, gdyż o finalnym ich kształcie nie przesądzają specjaliści – prawnicy, ale parlament złożony w zdecydowanej większości z osób o innym niż prawnicze wykształceniu.
Od roku 1989 Polska znajduje się w sytuacji, w której fundamentalne zmiany formacji społeczno-polityczno-gospodarczej realizowane za pomocą prawa stanowione były i są przez większość parlamentarną nieznającą profesjonalnie instrumentów prawnych i poprawnych sposobów posługiwania się nimi.
W warunkach ustrojowo-prawnych, w których z obiektywnych przyczyn może dochodzić do stanowienia prawa ułomnego, wątpliwego co do jego kierunku stosowania, dla celów osiągnięcia jednolitości konieczny jest instrument prawny, który taką jednolitość może zapewnić.
De lege lata instrumentu prawnego w postaci legalnej wykładni ustaw w ustrojowym systemie prawnym w Polsce obecnie nie ma.